De Smokkelaars Maldegem

Guy Vanvuchelen heeft een vereenvoudigde handleiding gemaakt van OsmAnd voor wandelaars, waarvoor onze dank dat we deze mogen delen.
https://www.dropbox.com/sh/f78d8h8m04zuo1k/AAD34fjGwssJaYHlrnfu0bD-a?dl=0  of Scan de qr code.

De Smokkelaars ontwierpen op vraag van de gemeente 7 wandelroutes in het kader van Malle Maldegem; één in iedere deelkern (ongeveer 10 km), een buggywandeling in het centrum van Maldegen (ongeveer 5 km) en een langere rondwandeling van 24 km.

Die worden uitgepijld voor 1 juni en blijven bewegwijzerd tot eind september. 

Jullie begrijpen dat het uitpijlen en het onderhoud van deze routes heel wat werk vragen en daarom doen we beroep op jullie. Wie wil mee helpen uitpijlen en wie wil het peterschap van één van deze routes voor bvb. een maand op zich nemen? Contact opnemen met Freddy via freddyderycke@gmail.com .

Wandelkaart: https://afstandmeten.nl/index.php?id=2939575

Nadat we aan een reeks aprilse grillen onderworpen geweest waren, was het nu gelukkig een zondag die naam waardig: de zon was er al vroeg bij en het beloofde een ideale stappertjesdag te worden. Met de auto vertrokken we in kleine bubbels, want helaas is “het beestje” nog niet verslagen, richting de Vlaamse Ardennen. De plaats van afspraak was Jeugdherberg De Fiertel in Ronse. In deze heuvelachtige streek is al vele malen de Ronde van Vlaanderen beslecht. Het was dan ook niet verwonderlijk dat we regelmatig ook fietsers zagen afzien op de kuitenbijters die de hellingen zijn. Ook voor ons wandelaars was het een dag met heel wat hoogtemeters, want van een vlak parcours was hier zeker geen sprake. De klimmetjes zorgden ervoor dat we rap opgewarmd waren en dat wat kledij richting rugzak kon verdwijnen. Maar onze inspanningen werden ruimschoots beloond met heel wat moois dat ons in de lente kan aanbieden. We zien een aantal keer de pracht van boshyacinten, die heus niet alleen in Halle groeien hoor. Onze tocht volgt regelmatig GR5A tekens en we doorkruisen grondgebied van Ronse, Flobecq (Vloesberg), Brakel en Maarkedal. Het Muziekbos en Brakelbos zijn namen die bij enkelen herinneringen wakker maken van eerdere tochten. De talrijke vierkantshoeves verraden het rijke landbouwleven van de streek. Vlas was destijds een van de teelten die hier grondstof leverde voor basislinnen.  Aan de straatnaamborden merken we ook dat we met de taalgrens aan het flirten zijn. Als we een café passeren met een bordje “open” kunnen we het bijna niet geloven. Is hier dan geen corona ofwa…? De bazin heeft genoeg van de sluiting zegt ze. We kunnen er dus gerust iets drinken, maar wel buiten in het zonnetje en afstand houden. Geen probleem…! We laten ons dan ook blij een Kwaremont biertje smaken. Met de glimlach wordt er getrakteerd want hoe lang was dat ook alweer geleden? We duiken na deze onverwachte pitstop weer de bossen in, en lopen er zelfs nog wat andere Maldegemnaars tegen het lijf. In de namiddag zien we ook wel meer wandelaars en fietsers die genieten van de streek. Maar er is zeker plaats voor iedereen. Het was al een tijdje geleden dat ik in deze streek wandelde, maar het smaakt zeker naar meer. En niet alleen bij mij, werd me gezegd. We komen zeker nog eens langs, en hopelijk kunnen we dat dan weer in clubverband doen.

Dino

Wandelkaart: https://afstandmeten.nl/index.php?id=2919888

De eerste zaterdag van april starten we aan het station van Lede een rondwandeling van goed 14 km. We volgen de bordjes van de plaatselijke wandelclub “De Gemzen” .

Ze maakten een grote lus met een paar doorsteken, zodat er wandelingen ontstonden van verschillende afstanden. Je kan alle info terugvinden op hun website “gemzen.be”

In het begin is het even wennen aan de bewegwijzering. Als je niets vindt is het gewoon rechtdoor. Al spoedig lopen we op smalle paadjes tussen de velden. Langs de Molenweg kruisen we de Molenbeek en een eindje verder de Wellebeek. We ronden Wanzele en gaan verder naar Smetlede, veelal over onverharde veldwegen en achterafpaadjes.

In een kapelletje eten we onze boterhammen op, beschut tegen de frisse wind, onder het toeziend oog van O.L.V. Van Vrede. Een paar wielrenners die ons al een paar keer passeerden en riepen “derde keer trakteren” genieten in het huis ernaast van hun trappist maar verdwijnen binnen als ik hen erop aanspreek.

Aangesterkt stappen we verder over stukjes asfalt, maar meestal over onverharde wegen door vers geploegd akkerland en kleine stukjes bos waar de wilde kerselaars uitbundig bloeien. We kruisen opnieuw de Wellebeek. Wandelen langs het Meulewegje, de Molenweg, de Molenstraat en bij een oude boerderij, met molengebouw, genieten we op een bankje in het zonnetje van koffie met dreupel en taart. Meer moet dat niet zijn!

We steken opnieuw de Molenbeek over, lopen er een stukje langsheen, en komen bij een prachtig gelegen café met groot terras aan de Geestervallei. Het ruikt er heerlijk naar pannenkoeken maar hélaas, ze zijn niet voor ons. 

Even verder komen we terug in de bebouwing van Lede en rest ons enkel nog het stukje terug naar het station.

Wandelkaart: https://afstandmeten.nl/index.php?id=2914608

Het voelde “vroeg uit de veren” aan, de voorbije nacht werd er immers overgeschakeld naar de zomertijd. Yes! Helaas is het ook nog altijd coronatijd waarvan de regelgeving bijna niet meer bij te houden is. Bubbels van 4, bubbels van 10, dan weer bubbels van 4, aan het ruitje zitten op de trein, dan alleen maar richting kust, scholen open, scholen dicht, enz…enz… Maar met onze kleine groep hebben we, zoals van voorbeeldige burgers als we zijn verwacht wordt, ons aan de geldende spelregels gehouden en dus bleef alles veilig. Met de trein ging het richting het kleine stationnetje van Landelies in Henegouwen voor een lokale wandeling richting het dorpje Aulne, waar de ruïnes van een oude cisterciënzerabdij in het kleine dorp een prominente hoofdrol spelen. We volgen eerst enkele vlakke kilometers de oevers van de Samber. We zien vissers geduldig wachten op een goede beet in het lentezonnetje. Ook wij laten ons niet opjagen en nemen voldoende tijd om af en toe eens te rusten en te genieten. Op geregelde afstanden passeren we oude sluisinrichtingen die getuigen van een rijk industrieel verleden. De Samber was immers lang een belangrijke waterverbinding voor de aan- en afvoer van goederen voor de staalindustrie in de streek. Vandaag de dag is er vooral nog pleziervaart. We zien enkele dapperen een poging tot SUP boarden (Stand Up Paddling) doen. De zon schijnt wel, maar ik heb in alle geval nog geen goesting om mij nu al in het water te begeven. Elk zijn ding!

We lopen langs het dorp heen en kunnen de ruïnes nu bijna van alle kanten bewonderen. Werkelijk imposant moet het hier geweest zijn. Hier en daar merken we ook rood-witte tekens van de GR129 Brugge-Arlon op, hoewel we die vandaag niet strikt volgen. Na even kort in de bossen (een kort stukje bois d’Aulne) gegaan te zijn dalen we af tot aan de ingang van de Abdij, die toch wel een brouwerij heeft zeker! We wagen onze kans en een vriendelijke man laat ons een blik werpen op de brouwinstallatie. Hij is zelfs zo goed ons biertje ter degustatie te verkopen die we ons picknickgewijs laten smaken net buiten de muren van de Abdij, die uiteraard gesloten is wegens U weet wel. In betere tijden kan je hier gerust een terrasje doen. Nu liggen ze er verlaten en stil bij. Langs de oevers keren we terug naar Landelies. De tijd laat ons toe ook hier nog “the extra mile” te wandelen langs een pittoresk kerkje (église Saint- Martin de Landelies) Voor we terug richting station gaan kunnen we niet weerstaan aan de verleiding om nog even de lente op onze huid te voelen, en we besluiten om nog even te gaan zitten aan de oever. Ondanks de aangekondigde maatregelen verloopt de terugreis met de trein probleemloos. De combinatie van gewandelde kilometers, een eerste échte lentezon en vooral het uurtje minder slaap laten zich voelen en er vallen wat oogjes dicht voor een reeks hazenslaapjes. Toch maar weer lekker genoten van een dagje coronaproof wandelplezier en goed gezelschap. We onthouden ook een verrassend Henegouwen!

Dino

Wandelkaart: https://afstandmeten.nl/index.php?id=2914550

Café de Vierweegse ligt er deze zondagmiddagverlaten bij, rolluiken naar beneden, parking verlaten. Het was ooit anders.

Langs de Butswervestraat stappen we richting Koning Albertlaan, we steken over en gaan vervolgens rechtdoor verder, nog steeds Butswervestraat. Er waait een koude noordenwind maar er is gelukkig ook een beetje zon. Op De Heirweg gaan we richting Donk maar voor het centrum slaan we linksaf op het vernieuwde tracé van de GR 131 Brugse Ommeland – Ieperboog. Hier hebben we de wind in de rug en dat scheelt. We steken de Brugsesteenweg recht over, dan links Veldstraat en eerste rechts Barbaraweg. Op de Francis De Meeuslaan rechts en direct links Van Strydoncklaan. Oude boerderijtjes werden overal omgetoverd tot kollossale woningen. Slechte tijd? Hier zeker niet! De Oude Burkelslag laten we links liggen, we slaan even verder af, links de Goebilkstraat in. Na een poos gaat die over in een onverharde weg. Het werd hoog tijd na al het asfalt. Als we opnieuw op asfalt komen gaan we rechts (het is te koud voor een ijsje, maar wie er, in betere tijden, zin mocht in hebben gaat hier rechtdoor tot aan de Reinaardshoeve en vervolgt daarna dan op de Oude Burkelslag naar rechts). Een smal paadje doorheen de weiden brengt ons even verder op de Oude Burkelslag. Hier rechts en voor we aan het kapelletje van het Vossenhol komen, opnieuw rechts, Oude Burkelwegel. Met een scherpe bocht gaan we over de Meerschootbeek en komen terug op het geasfalteerde deel van de Oude Burkelwegel. Op het eind links in de Holleweg. Bogaardestraat oversteken en aan de overzijde, links, naast een statige oprit, een graspaadje in evenwijdig aan de oprit. Laat je niet afschrikken dit is geen privédomein. Op het eind links meedraaien. Het smalle paadje van vroeger werd proper opgekuist en is nu ruim 2 m breed. We komen aan een hek, gaan erdoor en komen in de Pollepelstraat. Direct rechts, voorbij enorme paardenstallen de Hertekamp Boschwegel in. Die brengt ons na een aantal kronkels in de Kleine Bogaardestraat waar we rechtdoor gaan in de Oude Kasteeldreef. We steken opnieuw de N 9 over die hier Koningin Astridlaan heet. Langs de rand van het kasteelbos wandelen we naar de Brugsesteenweg, steken rechtdoor over en volgen de brede dreef naast het kasteel van Reesinghe. Steeds rechtdoor, met een brede bocht richting TC het Lobbeke, maar daarvoor gaan we links een grasweg in die ons terug in de Butswervestraat brengt. Rechts, en na een paar honderd meter zijn we terug aan de Vierweegse.

Enkele maanden terug volgde ik, samen met mijn vrouw, één van de lokale, uitgestippelde wandelingen hier in onze gemeente Beersel. De trip viel zeer in de smaak, vooral omdat die door enkele, mooi glooiende landschappen trekt.

Ik was al diverse malen uitgenodigd voor een Corona-wandeling hier en daar en wou dan ook eens mijn steentje bijdragen. Zo begon het idee op te borrelen om een treinstapper te organiseren tussen station St-Genesius-Rode op de spoorlijn Brussel-Nijvel en station Lot op die van Brussel-Halle, met een middaghalte aan gescheiden tafels op ons tuinterras om een traditioneel apéroke en een stuutje te nuttigen. Omwille van ‘dé’ maatregelen trokken we slechts met 4 deelnemers per editie op. Het traject bleef natuurlijk wel telkenmale hetzelfde voor mij, maar elke compagnie creëerde zijn eigen sfeer. Het leukst was het samenbrengen van vrienden uit verschillende streken en achtergronden in deze toch bizarre periode. Het beperkt aantal deelnemers liet toe de data min of meer te richten op de weersvoorspellingen van Frank & C°.  Een vroeg lentezonnetje was dan ook telkenmale graag meegenomen.

Wandelkaart: https://afstandmeten.nl/index.php?id=2911361

Een tal van leden hebben gekozen de 24/24 verzekering te nemen.
In deze tijden is dit een optie om in je eigen bubbel te sporten.
Bij ongevallen kan je nog steeds ons secretariaat contacteren:
Guido Stroo via ‭ tel: 0479 72 70 18‬, mail: guido.stroo@telenet.be .
Hier een toelichting van de polis.