http://afstandmeten.nl/index.php?id=2674842
De startplaats was aangekondigd als het kruispunt van de Urselweg en de Hoge Branddreef. Maar het was een prachtige zomeravond, en jawel, de zeer nabije afspanning “De Salastraete” bleek open na een lange corona sluiting. Dus werd er door velen alvast iets genuttigd op het leuke terras. Maar stipt op het afgesproken uur vertrok een “bubbel” van 19 stappers voor een verkwikkende en mooie avondwandeling van een kleine 10km die onze gids van dienst Freddy uitgestippeld had. Na amper 200m duiken we reeds een dreefje in en lopen we langs één van de spaarbekkens die Kleit moet beschermen van wateroverlast tijdens natte periodes. De prachtige wolkpartijen samen met het riet aan de oevers levert alvast een mooi plaatje op. Onze fotograaf van dienst Johan legt het vast. We zien de Kampel voor ons opduiken. Onze wandeling brengt ons tot op het hoogste punt van Maldegem, en dat is 28m. ’t Zou zomaar een quizvraag kunnen zijn. We hebben nu een prachtig zicht op Kleit, waarvan de toren van de Sint Vincentius a Paolokerk zich in de verte schitterend laat zien, in een mooi contrast met het verse groen en weilanden. Het doet zowaar enkelen laten denken aan een beeld uit de Voerstreek. Schoonheid ligt soms voor het rapen in onze eigen achtertuin…Enkele oude schuren herinneren aan een lang “vervlogen” verleden, dat helaas niet zo rustig was. Want ooit had je hier ook zicht op het oorlogsvliegveld, nu het huidige industrieterrein. Langs rustige straatjes gaat het weer richting Urselweg waar we weer een dreef inslaan die velen nog nooit bewandeld hadden. Tijdens het wandelen wordt er veel bijgepraat. Carlos leert me woorden als witte kolle, glanshaver, timoteegras… ja jong, een mens leert altijd bij! Zijn uitgebreide kennis van de natuur spreekt me aan en dus luister ik maar wat al te graag. We zagen ook wat fauna gedurende deze tocht. Vlugge hazen, een timmerende specht, een buizerd passeren de revue. We komen langs de open kampeerplaats die Maldegem rijk is. Er brandt een kampvuurtje en er staat een tentje. Het is duidelijk zomer… Ooit sliepen we hier ook eens een nachtje met een groepje Smokkelaars. Het is nog steeds aangenaam warm en het einde van de wandeling kwam in zicht. We begeven ons terug naar het terras om bij een frisse pint nog even na te praten. De vriendelijke herbergier Johan biedt ons zowaar nog een slaapmuts aan! Zie je wel dat de wereld nog niet helemaal om zeep is!
Dino.
In deze corona-tijden waarin “op verplaatsing” gaan wandelen niet zo evident is moeten we het dichter bij de deur zoeken.
