De Smokkelaars ontwierpen op vraag van de gemeente 7 wandelroutes in het kader van Malle Maldegem; één in iedere deelkern (ongeveer 10 km), een buggywandeling in het centrum van Maldegen (ongeveer 5 km) en een langere rondwandeling van 24 km.
Die worden uitgepijld voor 1 juni en blijven bewegwijzerd tot eind september.
Jullie begrijpen dat het uitpijlen en het onderhoud van deze routes heel wat werk vragen en daarom doen we beroep op jullie. Wie wil mee helpen uitpijlen en wie wil het peterschap van één van deze routes voor bvb. een maand op zich nemen? Contact opnemen met Freddy via freddyderycke@gmail.com .
De plaats van afspraak was Jeugdherberg De Fiertel in Ronse. In deze heuvelachtige streek is al vele malen de Ronde van Vlaanderen beslecht. Het was dan ook niet verwonderlijk dat we regelmatig ook fietsers zagen afzien op de kuitenbijters die de hellingen zijn. Ook voor ons wandelaars was het een dag met heel wat hoogtemeters, want van een vlak parcours was hier zeker geen sprake.
De klimmetjes zorgden ervoor dat we rap opgewarmd waren en dat wat kledij richting rugzak kon verdwijnen. Maar onze inspanningen werden ruimschoots beloond met heel wat moois dat ons in de lente kan aanbieden. We zien een aantal keer de pracht van boshyacinten, die heus niet alleen in Halle groeien hoor. Onze tocht volgt regelmatig GR5A tekens en we doorkruisen grondgebied van Ronse, Flobecq (Vloesberg), Brakel en Maarkedal. Het Muziekbos en Brakelbos zijn namen die bij enkelen herinneringen wakker maken van eerdere tochten. De talrijke vierkantshoeves verraden het rijke landbouwleven van de streek. Vlas was destijds een van de teelten die hier grondstof leverde voor basislinnen.
We duiken na deze onverwachte pitstop weer de bossen in, en lopen er zelfs nog wat andere Maldegemnaars tegen het lijf. In de namiddag zien we ook wel meer wandelaars en fietsers die genieten van de streek. Maar er is zeker plaats voor iedereen. Het was al een tijdje geleden dat ik in deze streek wandelde, maar het smaakt zeker naar meer. En niet alleen bij mij, werd me gezegd. We komen zeker nog eens langs, en hopelijk kunnen we dat dan weer in clubverband doen.
beschut tegen de frisse wind, onder het toeziend oog van O.L.V. Van Vrede. Een paar wielrenners die ons al een paar keer passeerden en riepen “derde keer trakteren” genieten in het huis ernaast van hun trappist maar verdwijnen binnen als ik hen erop aanspreek.
Met de trein ging het richting het kleine stationnetje van Landelies in Henegouwen voor een lokale wandeling richting het dorpje Aulne, waar de ruïnes van een oude cisterciënzerabdij in het kleine dorp een prominente hoofdrol spelen. We volgen eerst enkele vlakke kilometers de oevers van de Samber. We zien vissers geduldig wachten op een goede beet in het lentezonnetje. Ook wij laten ons niet opjagen en nemen voldoende tijd om af en toe eens te rusten en te genieten. Op geregelde afstanden passeren we oude sluisinrichtingen die getuigen van een rijk industrieel verleden. De Samber was immers lang een belangrijke waterverbinding voor de aan- en afvoer van goederen voor de staalindustrie in de streek. Vandaag de dag is er vooral nog pleziervaart. We zien enkele dapperen een poging tot SUP boarden (Stand Up Paddling) doen. De zon schijnt wel, maar ik heb in alle geval nog geen goesting om mij nu al in het water te begeven. Elk zijn ding!
De combinatie van gewandelde kilometers, een eerste échte lentezon en vooral het uurtje minder slaap laten zich voelen en er vallen wat oogjes dicht voor een reeks hazenslaapjes. Toch maar weer lekker genoten van een dagje coronaproof wandelplezier en goed gezelschap. We onthouden ook een verrassend Henegouwen!
Als we opnieuw op asfalt komen gaan we rechts (het is te koud voor een ijsje, maar wie er, in betere tijden, zin mocht in hebben gaat hier rechtdoor tot aan de Reinaardshoeve en vervolgt daarna dan op de Oude Burkelslag naar rechts). Een smal paadje doorheen de weiden brengt ons even verder op de Oude Burkelslag. Hier rechts en voor we aan het kapelletje van het Vossenhol komen, opnieuw rechts, Oude Burkelwegel. Met een scherpe bocht gaan we over de Meerschootbeek en komen terug op het geasfalteerde deel van de Oude Burkelwegel. Op het eind links in de Holleweg. Bogaardestraat oversteken en aan de overzijde, links, naast een statige oprit, een graspaadje in evenwijdig aan de oprit. Laat je niet afschrikken dit is geen privédomein. Op het eind links meedraaien. Het smalle paadje van vroeger werd proper opgekuist en is nu ruim 2 m breed. We komen aan een hek, gaan erdoor en komen in de Pollepelstraat. Direct rechts, voorbij enorme paardenstallen de Hertekamp Boschwegel in. Die brengt ons na een aantal kronkels in de Kleine Bogaardestraat waar we rechtdoor gaan in de Oude Kasteeldreef. We steken opnieuw de N 9 over die hier Koningin Astridlaan heet. Langs de rand van het kasteelbos wandelen we naar de Brugsesteenweg, steken rechtdoor over en volgen de brede dreef naast het kasteel van Reesinghe. Steeds rechtdoor, met een brede bocht richting TC het Lobbeke, maar daarvoor gaan we links een grasweg in die ons terug in de Butswervestraat brengt. Rechts, en na een paar honderd meter zijn we terug aan de Vierweegse.
Alleen, het beeld heeft de benen genomen denk ik… Een steile afdaling brengt me naar het gehuchtje Logne, waar ooit een watermolen was. Ik zie aan de overkant van de vallei een tweede natuurgebied opduiken: “Les Coteaux de Vieuxville”. Op de flanken van de heuvels zijn bijna alle bomen verwijderd. Met probeert er kalkgraslanden te herstellen en zo de oorspronkelijke fauna en flora. De verdwenen naaldbossen waren destijds aangeplant om de mijnindustrie te bevoorraden van steunhout. De “Rouge Ardennaise”, een schaap met een rosse kop, helpt bij dit herstel. Ik vraag me af hoe deze beesten het op mijn bord zouden doen? Een pittig klimmetje op die flanken laten zelfs wat zweetdruppels op mijn voorhoofd parelen. Eens boven beslis ik weer eens de innerlijke mens te versterken. De temperatuur laat het nu ook toe om in de korte broek te wandelen. Mijn witte kuiten zijn blij met wat buitenlucht en zonnestralen. In de verte zie ik ook de resten van het “Château de Logne”, een oude burcht die de streek destijds moest beschermen tegen de Noormannen. Ik daal nu weer af en bereikde “Ferme de Palogne”, pal aan de oever van de Ourthe.
Ik herken een terras, maar corona zorgt ervoor dat de boel gesloten is. Pech… Ik besluit enkele kilometers de oever te volgen langs de Ravel (Rail+Vélo) om zo extra van de zon te genieten. Ik zie er op de steile rotsen bergbekimmers oefenen. Straffe mannen en vrouwen! Het volgende dorpje die ik tegenkom is Sy, met een mooi “Chapelle de Notre Dame”, die eigenlijk een klein kerkje is. De Ourthe blijft mijn bondgenoot richting Hamoir. Tijd voor een drankje die ik gelukkig bij me heb! Het laatste stuk brengt me nu vrij vlug naar Comblain, via Xhignesse. Ik had er nog nooit van gehoord…Ik passeer er “Polska Macierz Skolna”??? Het blijkt een vakantiehuis te zijn van het “Poolse Schoolcomité van België”. Dat bestaat dus ook. We wandelen om te leren, nietwaar. De teller staat op 24km als ik het kleine stationnetje bereik en mijn wandeling eindig.
