Een beetje wandelaar verzorgt zijn voetjes, want dat zijn toch onze belangrijkste tools om af en toe eens en tochtje te maken. Alzo knipte ik de dag voor onze uitstap even de nageltjes wat bij. Waarschijnlijk mis ik daar enige professionaliteit, want bij het ontwaken op de dag van onze uitstap was mijn rechter- grote teen aanmerkelijk in volume toegenomen en met wat zeurende pijn als bonus erbij.
Maar toch besloot ik aan te zetten, ik zou wel zien hoe het zou evalueren. De weerberichten waren ronduit slecht, en dat had een weerslag op de opkomst. Toch startten we om 10.30u aan het station van Lessines onze uitstap, net over de taalgrens, als gepland met een dapper groepje. René Magritte werd hier geboren. We werden eraan herinnert door een standbeeld en ook aan een gedenkplaat aan zijn geboortehuis. Maar voor de rest kan wat mij betreft Lessines wel wat opknapwerk gebruiken. Een aantal gevels in art nouveau stijl getuigen van een economisch betere periode. En op de stoep is het opletten voor hondenpoep geblazen… Maar gelukkig bevonden we ons al vlug op de buiten. We volgden eerst een rustig stukje “Ravel Dendre” die zoals de naam al doet vermoeden de oevers van de Dender volgt. Talrijke vissers zaten geduldig te wachten op het moment waarop een ultieme vangst hen eeuwige roem kon bezorgen, maar dat was niet als wij passeerden.
Aan de uitrusting van die mannen te zien is er ook in deze hobby één en ander gebeurd. Ze zijn allemaal met de auto en hebben een hele lading aan materiaal mee. Heel wat anders dan toen ik als kind mee mocht met mijn broer om te gaan vissen in de Boerekreek. Alles met de fiets weliswaar toen. Al na enkele kilometers begon het te regenen… Gelukkig bracht een oude spoorwegbrug redding en werd er van de nood een deugd gemaakt door een eerste stop in te lassen. De regenvlaag was van korte duur. Het zou ook de enige vlaag zijn die we die dag hadden. Misschien dat de weergoden ons naar aanleiding van het nakende pensioen van Frank Deboosere wel iets beter weer gunden. Onderweg komen we talrijke kapelletjes (ik weet het, ik heb er een zwak voor…) tegen, de één al meer onderhouden dan de andere. Ze getuigen van vergane volksdevotie. Het landschap is overwegend lichtglooiend en zorgt niet echt voor problemen, ook niet voor mijn teen die zich door het wandelen wel beter lijkt te gedragen. 
Op de middag hebben we geluk, want in een klein lokaal volkscafé (Chez Isa-Bert) in Deux-Acres met een vriendelijke waard mochten we onze boterhammekes opeten. Alleen… toen ik weer aanzette om te wandelen kon ik mijn hartslag voelen aan mijn grote teen.
Aan de rand van het Bois de Lessines stoppen we even aan de Signeurie. 
Een statig kasteel keurig omwald. De eerste sporen van dit gebouw dateren van de 13eE. Af en toe moeten we een beetje ploeteren door het slijk, maar al bij al valt het mee. Onze tocht volgde nu een stukje GRP123. Op het einde besloten we met enkelen de tocht iets in te korten. Aan de rand van het dorp zijn enkele jonge kinderen verse wafeltjes aan het bakken om hun spaarpot wat aan te vullen. Danny vond dat we ze moesten steunen. En gelijk had hij, want ze smaakten!
Net zoals aan het begin van deze dag liepen we dan langs de oever van de Dender weer Lessines binnen.
PS1: met de teen is alles in orde gekomen. Misschien moet ik eens een pedicure overwegen 😊
PS2: De wandeling was uitgestippeld door Luc/Rita. Waarvoor dank!
Dino