Wandelkaart: https://afstandmeten.nl/index.php?id=2894871
De weermannen van dienst voorspelden een stralend lentezonnetje, dus besloot ik om er nog eens alleen er op uit te trekken in mijn bubbel van één. Even het hoofd leegmaken. De voorbije maanden startten we reeds een aantal keer op de GR 57 die mij wel bevalt. In de vroege mistige ochtenduren begeef ik me richting Bomal. De mist is reeds opgetrokken als ik aankom aan het station. De Ourthe dampt wel lijkt het. De rood/wit tekens worden vlug gevonden, en al vlug ga ik het dorp uit. Een kort klimmetje brengt me naar een eerste natuurgebied, het “Réserve naturelle des Mont des Pins”. Ik loop al vlug op een soort bergkam met mooie vergezichten, want ook de zon is ondertussen van de partij. Ik geniet van de stilte. Aan een klein kapelletje eet ik een eerste boterhammetje. Deze “Chapelle de Saint Rahi” werd opgericht in de eerste wereldoorlog (1915), om onze troepen en vorst te beschermen.
Alleen, het beeld heeft de benen genomen denk ik… Een steile afdaling brengt me naar het gehuchtje Logne, waar ooit een watermolen was. Ik zie aan de overkant van de vallei een tweede natuurgebied opduiken: “Les Coteaux de Vieuxville”. Op de flanken van de heuvels zijn bijna alle bomen verwijderd. Met probeert er kalkgraslanden te herstellen en zo de oorspronkelijke fauna en flora. De verdwenen naaldbossen waren destijds aangeplant om de mijnindustrie te bevoorraden van steunhout. De “Rouge Ardennaise”, een schaap met een rosse kop, helpt bij dit herstel. Ik vraag me af hoe deze beesten het op mijn bord zouden doen? Een pittig klimmetje op die flanken laten zelfs wat zweetdruppels op mijn voorhoofd parelen. Eens boven beslis ik weer eens de innerlijke mens te versterken. De temperatuur laat het nu ook toe om in de korte broek te wandelen. Mijn witte kuiten zijn blij met wat buitenlucht en zonnestralen. In de verte zie ik ook de resten van het “Château de Logne”, een oude burcht die de streek destijds moest beschermen tegen de Noormannen. Ik daal nu weer af en bereikde “Ferme de Palogne”, pal aan de oever van de Ourthe.
Ik herken een terras, maar corona zorgt ervoor dat de boel gesloten is. Pech… Ik besluit enkele kilometers de oever te volgen langs de Ravel (Rail+Vélo) om zo extra van de zon te genieten. Ik zie er op de steile rotsen bergbekimmers oefenen. Straffe mannen en vrouwen! Het volgende dorpje die ik tegenkom is Sy, met een mooi “Chapelle de Notre Dame”, die eigenlijk een klein kerkje is. De Ourthe blijft mijn bondgenoot richting Hamoir. Tijd voor een drankje die ik gelukkig bij me heb! Het laatste stuk brengt me nu vrij vlug naar Comblain, via Xhignesse. Ik had er nog nooit van gehoord…Ik passeer er “Polska Macierz Skolna”??? Het blijkt een vakantiehuis te zijn van het “Poolse Schoolcomité van België”. Dat bestaat dus ook. We wandelen om te leren, nietwaar. De teller staat op 24km als ik het kleine stationnetje bereik en mijn wandeling eindig.
Dino