Wandelkaart:https://afstandmeten.nl/index.php?id=2837890
We starten in de Kasteellaan in Vinderhoute, (parkeerplaats genoeg aan de kant van Vinderhoute) en stappen richting kasteel; maar daar is niets van te bespeuren, het ligt volledig verscholen in de omringende bossen. Aan de St Anna-kapel nemen we de Molenslag richting Van Vlaenderens molen. Het wordt hier druk. Langs beide zijden van de weg staan de auto’s in de berm.
Op het eind komen we bij de Oude Kale en lezen we in het gedicht …” we zakken enkelsdiep weg in drassige weiden…” dat belooft. De paden zien er inderdaad uit alsof een boer hier iedere dag met 100 koeien langskomt; platgetrapt en modderig.
Ondanks de vele wandelaars die ons tegemoet komen is de rust hier tastbaar. De zon piept door de wilgen, de weiden liggen er verlaten bij, enkel de meeuwen doen zich er tegoed. We picknicken op wat afgezaagde boomstronken. Hete koffie, “nen dreupel” maar toch is lang blijven zitten er niet bij want ondanks onze zitmatjes en dikke kledij voel je na een tijdje de kou toch omhoog kruipen. We vervolgen onze rondwandeling, komen voorbij de oude boerderij waar we ooit, tijdens een verkenning, in de boomgaard genoten van een trappist.
Daarna komen we in een gebied van Natuurpunt: de Molenmeers en de Zuurhoek. Prachtig gewoon: vijvers, riet, wilgen, stukjes weide met Schotse hooglandrunderen die ons geen blik waardig achten en onverstoorbaar verder grazen. Even verder komen we terug aan de achterzijde van het kasteel van Vinderhoute. We zijn bijna rond.
Het was een mooie, modderige wandeling, in het licht van een waterig winterzonnetje.